Ga uit mijn lijf
Een traan achter mijn vrolijke gezicht
Ja, Dat heb jij aangericht
Je kwam in mijn leven
Je zou me een beter leven geven
je zei dat ik dik was en lelijk
Maar je had gelijk
Eerst wou ik niet luisteren
Maar je bleef het maar in mijn oren fluisteren
Ik ging je geloven en vertrouwen
Ik was een muur om mezelf heen aan het bouwen
Je was mijn steun en toeverlaat
Zonder jou wist ik me geen raad
Ik doe alles voor jou
Omdat ik van je hou
Alleen soms is het zo moeilijk
Dan voel ik me heel misselijk
Al het eten moet er weer uit
Soms wil ik er gewoon even tussenuit
Soms zou ik willen dat ik weer normaal zou eten
Maar dan hoor ik jou stem die zegt dat ik het niet mag opvreten
Dat ik nog veel meer moet afvallen
Dan voel ik me aangevallen
Stomme Ana ga uit mijn lijf
je bent een gemeen rotwijf !
Ingezonden door
Geplaatst op
18-04-2009
Over dit gedicht
Ik haat haar ! Maar toch ook weer niet ..
Geef uw waardering
Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Ana Anorexia Stemmetje VertrouwenReacties op ‘Ga uit mijn lijf’
-
Helemaal waar! SS (L)
Amzz - 08-04-2011 om 08:24