Het begin van het einde

Het licht achter mij
Donker kwam dichterbij
Ik wist niet waar te gaan
Waar ik veilig kon staan

Ik voelde me leeg
Deze keer geen woede die in me opsteeg
Ik wou alleen zijn
en liet me leiden door de pijn

Als een marionet geleid door touwen
liet ik me door het donker schouwen
Waarheen wou ik niet weten
Al wat ik wou was de ellende vergeten

Het einde was in zicht
en het leek als een plicht
om over de rand te stappen
en niet meer naar adem te happen

Even leek er nog een weg
Maar weer had ik pech
Ze lieten me weer stikken
en ik moest hun harde woorden slikken

Mijn besluit was genomen
Dat het zover had moeten komen
Maar niemand wou mij verstaan
dus maakte ik er een einde aan