Praten

Bij elk traantje
dat langs mijn wangen vloeit
verlies ik steeds weer
iets van het leven
dat me boeit.

Liters heb ik al gehuild
om te verbergen
wat er allemaal
diep in mijn hartje schuilt.

De liefde en hoop
die er eens zaten,
zitten opgeslopen
in bodemloze vaten.

Gevuld maar toch ook leeg
staat mijn hart
voor een doodlopende steeg
te trots om te blijven staan
en te bang om terug te gaan.

Dat gevoel zit daar
en is toch ook weg
want ik wil niet
dat je nog één ding zegt.