vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Betraand gezicht
Elke avond een betraand gezicht,
Mezelf weer in slaap gehuild.
Zodat ik morgen geen tranen maar heb,
en rustig weer me masker kan opzetten.
Hoe moeilijk ik het soms ook heb,
mensen zien altijd me masker.
Ze zijn een meisje dat vrolijk is,
en nooit problemen heeft.
Een meisje waarbij je terecht kan,
een die altijd zal luisteren.
Maar dat is niet mijn echte ik,
ik ben mezelf niet meer.
Ik wil het niet meer,
ik wil geen masker.
Maar hem afzetten durf ik niet,
ik ga maar door met mijn masker op.
Reacties op ‘Betraand gezicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!