Je leven als een boek

Heb jij ook wel eens het idee dat je de enige bent die echt bestaat?
Dat alles en iedereen nep is en dat je leven al vaststaat?
Dat ieder stukje van je leven al is geschreven en alleen nog maar hoeft te gebeuren?
Dat de schrijver al precies weet of je over 20 jaar gelukkig bent of alleen maar zit te treuren?
Heb je ook wel eens het idee dat je leven een groot dik boek is?
En heb je dan ook wel eens het gevoel van `er is iets mis`?
Vind je ook niet dat je zelf de schrijver van je eigen leven moet zijn?
Voel je je als hoofdpersoon ook wel eens onbelangrijk en klein?
Zou jij ook wel eens willen zeggen: "lees eens niet zo snel!"?
Nou?
Ik wel...