vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Bedrogen
Want het leek alsof mijn
ogen me hadden verraden
omdat een ander zag wat
ik niet leek te kunnen zien
en ik plantte -onbewust-
het onkruid met kleine zaden
telde stilletjes tot tien.
Want de nacht was nog
nooit zo donker geweest
als vanacht, terwijl de maan
achter de wolken verdween
en kwaad was ik op haar nu zij
jouw -verscheurde- brief leest
ik stilletjes in mezelf ween.
Ingezonden door
Geplaatst op
06-04-2009
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
BedrogReacties op ‘Bedrogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!