Het mes van liefde
Ik ben niet bang voor liefde
Ik ben gewoon bang
Dat ik de enige ben die het voelt
Het verleden heeft vertrouwen geschonden
Banden gebroken die mij vasthielden
Toen ik dat zelf niet meer kon
Maar bloed vloeide niet langer
Alleen uit mijn handen
Want ook mijn midden werd getroffen
Door het mes dat jij achterliet
Ik ben niet bang voor liefde
Ik ben gewoon bang
Dat ik de enige ben die het voelt
Ik vrees dat jou mes meer deed
Dan alleen pijn
Het heeft me beschadigd
Zonder dat ik het vroeger merkte
Hoe kan ik opnieuw van iemand houden
Als ik jou nooit volledig losliet
Het voelt alsof je me nog steeds vasthoudt
Maar ik weet dat als ik val
Je me niet zal vangen—
Want jij staat daar niet meer
Misschien moet ik dat leren aanvaarden
Maar hoe laat ik los van liefde
Die me ooit heeft gered
Ik ben niet bang voor liefde
Ik ben gewoon bang
Dat ik de enige ben die het voelt
Misschien ben ik vervreemd van liefde
Want als liefde redding was
Redt ze me nu niet meer
Mijn hart klopt nog
Maar in dat ritme
Hoor ik nog steeds de echo van jouw naam
Ik schrijf je weg in woorden
Maar elke zin eindigt opnieuw bij jou
Misschien word ik pas weer vrij
Als ik niets meer voel—
Ook geen liefde
Want misschien was liefde gewoon—
Nooit voor mij
Reacties op ‘Het mes van liefde’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!
