Kruispunt

We spraken ooit
heel even
en toen werd het stil

alsof de tijd besloot
ons pas later weer
te laten kruisen

Tot Portugal
ons zomaar weer vond
alsof de tijd ons had bewaard
toevallig, maar te precies
om echt toeval te zijn

Een avond vol gesprekken
die zachtjes overgingen
in aanrakingen
vertrouwd alsof
we al onderweg waren
naar dit moment

Ik wist niet meer
waar mijn denken stil werd
en mijn gevoel aanwezig was
zo onverwacht, zo licht
zo gevaarlijk fijn

En weer terug in Nederland
hetzelfde vertrouwen
hetzelfde warme thuiskomen
spanning vooraf
maar alleen om te ontdekken
dat het gevoel niet verdween
maar opnieuw
onze harten vond

Misschien
moest het zo zijn
niet eerder
niet later
maar precies daar
waar ons pad
toevallig
écht begon