Steen

Ik ben een steen.
Een steen die ligt aan het water van een prachtig meer, ver weg van de bewoonde wereld.
Ik lig tussen al de andere stenen, maar ik ben alleen.
Ook al ben ik uniek, we lijken allemaal op elkaar.
Soms pakt iemand me op, en kijkt naar me of neemt me een eindje mee.
Tot op een dag iemand me op raapt en in het water gooit.
Een grote plons en water maakt cirkels die steeds groter worden en tegelijkertijd hun kracht verliezen.
Ik zak naar de bodem.
Rustig plof ik hier neer.
Het water is weer rustig alsof er niets gebeurd is.
Niemand zal ooit nog aan mij denken, zoals mij zijn er zoveel stenen.
Ik ben aangeraakt, ik heb deel uitgemaakt van mensen.
Ik ben alleen, en dat zal niet veranderen.