klaagvrouw

wij verhuren onze tranen
soms lang soms kort
hangt er maar vanaf
wat dat er schort
al wat huilenswaard is’
doet ons schreien
is het liefde die leed
oude man nog jong van hart
goed of slecht
klein of groot
in het onvermijdelijk ritme
van het leven en de dood

wij zingen onze klachten
het hoofd gehuld in sluiers
bezingen luid de kruiers
die u de laatste rustplaats brachten
gekleed in dramatiek
bedekken we al wat naar vivace riekt
als het uwe lijkt gedoofd

ons vak is hard en zwaar
vraagt inzet mede lijden
wij bezingen wel uw leed
met luid geween uit zure honing
dragen zingende uw naam naar god
maar alles droogt bij de beloning
die glimlachend nader komt
áls de dag verglijdt in ‘t stille pruilen
wij zijn ook verdriet als we huilen
en helpen u uw pijn te dragen
het is een zware bestaan
dat heel veel van je vraagt
maar ja het is ons vak
een klaagvrouw klaagt
het zijn ook lange dagen
maar de penningen zijn weldadig groot
dus deze klaagvrouw mag niet klagen