Het leugen van beter

Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar vergeten te vertellen wanneer
Of hoelang ik dit nog moet volhouden
Wanneer het licht de duisternis zal overschaduwen
Of wanneer ik de controle terugkrijg
Over een hoofd dat niet meer het mijne lijkt
Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar geven zelf op bij de eerste tegenslag
Hoe kunnen ze dan verwachten
Dat ik blijf vechten
Voor een leven
Dat ik zelf nooit heb gewild
Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar wat als dat gewoon een leugen is
Een uitspraak die men herhaalt
Omdat de waarheid
Te pijnlijk zou zijn
Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar geloven ze het ook zelf
Geloven ze dat het licht
Me ooit nog zal vinden
De duisternis zal verdwijnen
En ik terug gelukkig zal zijn
Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar waarom blijven ze dit zeggen
Als mijn hart verder blijft breken
Mijn tranen blijven vloeien
Mijn hoop blijft verdwijnen
Mijn glimlach fake blijft
En de stemmen in mijn hoofd blijven schreeuwen
Ze willen
Dat ik blijf leven
Voor hen
Omdat zij het niet aankunnen
Om afscheid te nemen
Van iemand die al lang niet meer bestaat
Gebroken met mijn hart
Verdronken met mijn tranen
Verscheurd met mijn hoop
Vervaagt met mijn glimlach
En verduistert met de stemmen in mijn hoofd
Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar wat als het dat niet wordt
Wat als ‘beter’ nooit komt
Wat als ik blijf wachten op iets
Dat nooit komt
Wat als ik verander
In een fluistering tijdens het avondeten
Een naam die mensen niet hardop durven zeggen
Een pijnlijke stilte in een verder vrolijk gesprek
Wat als ik al gestorven ben
Lang voor ze afscheid nemen
Wat als ik nu al wegval
In stukken
Die niemand meer probeert op te rapen
Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar misschien
Is het voor sommigen
Gewoon niet zo
Misschien ben ik één van hen—
Die niet gemaakt zijn
Voor hoop of licht
Die enkel bestaan
Om te verdwijnen
Zonder dat iemand het merkt
Misschien ben ik maar een hoofdstuk
In andermans verhaal
Eéntje die ze snel willen doorbladeren
Een naam die langzaam verdwijnt
Uit hoofden
Uit herinneringen
En uiteindelijk ook uit harten
Ze zeggen
Dat het altijd beter wordt
Maar misschien—
Misschien ben ik gewoon het bewijs
Dat het niet altijd beter wordt