vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Luminaries Farewell
Sparkling tiny slivers of snow swirling in an ancient dance
permeating with velvet shadow the mesmerizing arcadian vale
Crystal chimes, sounds like music while snow was tenderly blanketing the frosted earth
Silvery wings an almost angelic appearance
unveiled a mysterious enchanting presence
An almost Shakespearean play unfolded
when bounds of luminaries filled its stage
I felt a stranger , an uninvited guest
Participating, if not intruding this ephemeral feast
As dawn did its unyielding approach,
Crystal chimes once vibrant grew still
Luminaries bright aura slowly dimmed
and silvery wings prepared for a silent flight
Reacties op ‘Luminaries Farewell ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!