Speciaal Plekje

Uit mijn mond komen geen woorden meer,
dat jij er niet meer bent doet verschrikkelijk zeer.
Zelfs op papier is het moeilijk om iets te schrijven,
zou willen dat je langer bij ons had kunnen blijven.

Maar ineens werd het heel stil,…
en kunnen we nooit meer luisteren naar wat jij ons vertellen wil.
Ook al heb ik moeite met de zinnen,
stil is het niet van binnen.
Van binnen woed het verdriet,
nog voor het moment dat jij het leven losliet.

Ik vecht met de lege zinnen,
weet niet goed waar ik moet beginnen.
Tranen vallen op het papier,
mijn hart weent "was je nog maar hier".
De tranen met herinneringen,
vormen de woorden tot zinnen.
Zinnen waardig en met diepe dankbaarheid,
gedenk ik jouw in waardigheid.

In liefde zullen wij je blijven dragen,
in al onze moeilijke dagen.
Wanneer de wind zachtjes fluistert,
wanneer de tranen ons zicht verduisterd.
Gedenken wij de warmte die je ons hebt gegeven,
en ben je weer dicht bij ons al is het maar even.

Helemaal weg ben je nooit
Want zelfs na de dood;…

Is er een speciaal plekje ontstaan,
een plekje waar wij altijd heen kunnen gaan,
een plekje waar we even weer bij je stil kunnen staan,
dat speciale plekje zal nooit vergaan,
in dat speciaal plekje zul jij altijd blijven bestaan.