jaszak

steek mijn hand
in de jaszak van jou
ongevraagd ongezegd
voel ik de inbreuk
de laatste restjes
ik heb het
in mijn zak gestopt
dat elastiekje
voor in je haar
de geur aan je sjaal
vertelt me hoe heimwee voelt
maar je foto zegt me niets
een prentje op papier
alleen dat hier illusie woedt
om elke hoek
op elke tafel
elke trede
op elke centimeter
van ons leven
ligt wel vriendschap
maar hoe diep nog
steekt jouw geurende hand
hoe teder strelen nog jouw ogen
als ik ze voor even sluit
dan zie ik ze weer
ik zei
dat het goed was
dat er een dag zal komen
dat je zal vliegen naar
de stille wereld van een doveling
de eenzaamheid van een blindeling
nog weet ik niet
hoe op te stijgen