vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Spijt
Wat gloort er aan de einder,
slechts een tastbare stilte achterlatend
De kille warmte van de morgenzon
Verwarmt nauwelijks mijn botten
De tijd vliegt,
terwijl zij langzaam voort kabbelt
Waar zijn die verloren momenten,
Die mij ontvluchten als water in mijn handen
Een Rewind van mijn eigen film,
En dan waar het beeld is bevroren,
Een cut en paste
En wat verleden was is verloren
Zou mijn hart dan rust ervaren,
De kwelling van spijt die verloren gaat
Of was alles voorbestemd
Om te gaan zoals het ging
Reacties op ‘Spijt’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!