Diederik de oude koorknaap

binnen lonkt de warmte
voordat ik
maar toch
een twee drie in godsnaam
op een bank beland
van een godsgebouw
waar stilte passend zou zijn
maar iemand luidkeel roept
onze vader die in de
ik dacht spring op en schreeuw
hou toch op man
mijn vader zit gewoon thuis
en god woont hier niet
of niet meer
dorpsstraat 21
ik kom hier voor mijn rust
het is koud
en is al dagenlang aan t’ vriezen
het water heeft zijn bril al opgezet
de sneeuw bewaart haar schoonheid
voor de nacht o kleine dood
kruip terug in mijn schelp
eer de woorden in mijn album
die meester zijn en leerling
die moeder zijn en kind
ook een beeld aan de muur
die met kinderlijke speelsheid
zegt hoe angst voorbij vliegt
flitst als vonkenregen
in losse woorden
hol als een stem
onder de gewelven
van het godshuis
onder pijen van ontwricht
bezoedelde gravenvloeren
nog te kil voor
ontuchtige belijdenissen