mentale strijd

Ga je weer lopen?
Je bent net geweest.
Ga je weer eten?
Alsof je honger niet geneest.

Altijd weer een vraag,
zelfs voor mij is het geen weet.
Waarschijnlijk leer ik het te traag,
want ik zit zo in haar gereel gekneed.

Jij zegt leg de nadruk op goed,
en zeg gedag tegen slecht.
Maar ik weet dat ik opnieuw door een fase moet,
almaar strijdend in hetzelfde gevecht.

Misschien zit het enkel in mijn hoofd,
misschien maak ik het groter dan het is.
Maar de angst in mij wordt nooit gedoofd,
en veiligheid voelt als een groot gemis.