Vingerhoedje

Niet aan deze zijde van de straat,
aan de overzijde, bij dat huis met dat puntraam,
met een gele sponning
Het lijkt wel een bliksemschicht of een ontluikende zonnebloem,
of een gele vlinder die op het punt staat weg te vliegen

Daar achter dat raam, daar ligt op een ovale tafel,
een ebbenhouten kistje,
een naaidoosje met verschillende vakjes,
versierd met twee uitgesneden, elegante handen,
een bevroren moment van genegenheid

Hierin, tussen naald en draad, een verscholen vingerhoedje,
beschermer van gevoelige handen
Aan de bovenkant hele kleine deukjes,
littekens uit het verleden
De buitenkant lijkt op een glanzend, geribbeld schildje,
waartussen opgedroogd zweet van vele jaren

Eens hoeder van scherpe prikken en tintelingen in vingertoppen,
nu achteloos achtergelaten tussen andere ongebruikte spullen,
vergeten dat hij ooit als cadeau in het doosje als kunstwerk pronkte,
nog altijd in staat tot prachtig precisiewerk,
de koning van het eenvoudige handwerk