vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verloren kind
De klap kwam heel hard aan.
Ik raakte in shock en bleef verstijfd staan.
Waarom moest het mij overkomen? Het is zo gemeen.
Ik voel me nu zo verlaten en alleen,
Ze was hier nog maar zo kort.
Na dit verlies ben ik helemaal in elkaar gestort.
Ik zal d'r zien als ik me ogen sluit en ga dromen.
Je kind kwijtraken is toch het ergste wat je kunt overkomen
Ingezonden door
Geplaatst op
04-10-2007
Geef uw waardering
Op basis van 79 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
VerlieskindReacties op ‘Verloren kind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!