vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Angst en hoop
Als de dagen de tinteling van de angst voelen,
gaan de mensen op hun tenen staan om in de verte te kijken
Als de nacht zich als een deken van eenzaamheid uitspreidt
gaan de mensen met gesloten ogen onder een wit laken liggen
Als de wind verloren dromen meevoert,
gaan de mensen stilletjes hun eigen weg zoeken
Als de regen zachtjes achter de heuvels vetdwijnt,
gaan de mensen met hun gedachten naar verre oorden
Reacties op ‘Angst en hoop ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!