Waterdrager

De waterdrager met twee emmers over zijn schouder,
met verweerd leder omwonden plank verbonden
In beide emmers is een klein gaatje geslagen
Zo liep hij af en aan over het veld om het te bevloeien
Het was zwaar werk, heuvel op, heuvel af, een eindeloze tocht

Onder de brandende zon verdampte een deel van het water,
een onzichtbare vijand die zijn werk tenietdeed,
telkens moest hij opnieuw beginnen

Op een dag was de waterput leeg,
een hartverscheurende stilte viel over het land,
de velden droogden uit
De waterdrager, beroofd van zijn taak,
zat neer, zwaarmoedig en verslagen,
tegen de kale boom voor zijn huis