vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Schreeuwende stilte
Ik hoor de snelweg door het tentdoek,
en voel mijn trommelvliezen vibreren
Liggend op mijn rug trilt mijn luchtbed,
alsof het een deel van de snelweg is
Het voelt alsof de wereld schreeuwt,
en mijn ziel beeft van angst
Zou ik in de middenberm liggen,
terwijl auto’s links en rechts langs me razen
Het tentdoek wappert ook,
door de wind of auto’s luchtverplaatsing
Lichten flitsen en drukken bleke vlekken op mijn gelaat,
schaduwen schuiven over het tentdoek
Mijn gedachten razen net als de auto’s,
zoekend naar rust in deze helse chaos
Reacties op ‘Schreeuwende stilte ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!