Doler

Het gouden licht dat zachtjes mijn huid streelt,
de wind die fluistert in mijn oren,
en dan als ik mijn ogen sluit, het vredig zwarte gordijn
dat al het licht verduistert.

Een sereen moment, innig en intiem,
mijn dans met hem hoog in de einder.
In die rust en stilte, zeer plechtig op zijn minst,
zijn alle antwoorden zichtbaar voor wie aandachtig kijkt.

Zal ik mijn bestemming vinden,
en als ik haar aanpak, haar waardig zijn?
Bijna zie ik het pad, als het van mij verdwijnt,
een pad dat kronkelend door bochten en tweesprongen leidt.

Nimmer twijfel ik, dolend op mijn pad,
het leidt me naar verre en wonderlijke oorden.
Maar ooit zal mijn pad eindigen,
daar waar mijn rechtspreker wacht.