vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Eenzaamheid
Haar bezorgdheid, geëtst in de spiegel,
hangt als uitzakkende wangen,
een diep geworteld verdriet
Geen liefdevolle mantel bedekt haar tranen,
geen troostende hand reikt uit
Ze draagt een overjas,
rafelig als de takken van een windklare wilg,
bleek en treurig
Haar vergrijsde haardos,
uitgedund als veldgras,
spreekt van verwaarlozing en verval
Haar ellende,
een lege, donkere schaduw,
volgt haar als een onzichtbare metgezel,
haar eenzaamheid vergrotend

Ingezonden door
Geplaatst op
26-08-2024
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
EenzaamheidReacties op ‘Eenzaamheid ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!