Kale berm
Een zagend en zoemend geluid dat door de geluidswal wordt weerkaatst
Langs de waterkant van idyllisch slootje,
rijdt een grasmaaier met machinale ledenmaten,
het groene gras afsnijdend en op een hoop harkend
Het lijkt wel een robuuste ijzeren vogel,
die tevergeefs met een gebroken vleugel probeert op te stijgen,
en alle andere vogels woest verjaagt
Het zicht op levendige plantengroei is deze buurtsloot ontnomen,
alsof hij nu naakt in het landschap meandert,
ontdaan van zijn groene, zijdeachtige mantel
Zijn wallen zijn nu een kale berm,
die onthutst op het verwarde water uitkijkt,
als een treurende toeschouwer van deze verminking
In het afgemaaide gras steekt tussen bruine stekels een felrode veer omhoog

Ingezonden door
Geplaatst op
11-08-2024
Geef uw waardering
Op basis van 0 stemmen krijgt dit gedicht NAN van de 5 sterren.Social Media
Tags
GrasmaaierReacties op ‘Kale berm ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!