Veilig anker

Onder een verlaten afdak schuilt een man met kniehoge rijlaarzen
Hij schuilt voor onverwachte winden en onverwachte ontmoetingen
Met zijn wandelstok krast hij rechthoeken op de stenige ondergrond,
als een kunstenaar op een leeg doek
In elke rechthoek legt hij een munt
In de ene rechthoek precies in het midden,
in andere vlak bij de hoekpunten
Na deze inspanning kijkt hij tevreden om zich heen
Hij voelt zich veilig en opgelucht, als een schip dat eindelijk zijn anker heeft gevonden na een lange reis