vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onschuldig tapijt
De wind huilt door de nauwe steeg, gebukt onder zijn zware last
Afvalbakken dansen door de straat, hun ingewanden verstrooiend in de storm,
die daarna door windvlagen worden opgetild en tegen de gevels geslingerd
Langs vele voordeuren en ramen sijpelt viezigheid als zweet traag omlaag
Sommige bewoners speuren als gevangenen door besmeurde ruiten naar de wereld buiten
Sommigen kruipen in elkaar onder hun eettafel, omringd door glinsterende glasscherven
Wanneer het geweld plotseling verstomt,
weeft de zon met de kleuren in de straat een speels en onschuldig tapijt
Reacties op ‘Onschuldig tapijt ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!