Velours gordijn

In een wijdse vlakte hangt een zwaar scharlaken fluweel gordijn,
strak afdalend naar de aarde
Wanneer de wind aanwakkert, begint de draperie te golven,
in sierlijke kleurverschuivende plooien

Zodra de regen door de wind wordt meegevoerd,
neemt het karmozijn rode voorhangsel in zwaarte toe,
als een beladen zucht uit de hemel
Onderwijl strijken de weelderige plooien langzaam glad

Nader je vanuit het Noorden dan ontwaakt een hartsverlangen,
naar de geheimen die er achter schuilgaan
Ook vanuit het Zuiden bezien, blijft de ervaring onveranderd

Geen ziel begrijpt waarom deze fluweelzachte wand daar is neergelaten,
zwevend tussen hemel en land
Blijft het een immer in schaduw gehuld mysterie,
of belichaamt het een onophoudelijke scheiding tussen twee werelden