Warme zonsopgang

Zij vormt haar handen tot kommen
en schept het glinsterende water uit de rivier
Het gevangen rivierwater laat ze als een zegen over haar hoofd stromen
In de hoop een nieuw pad voor de rivier te banen,
terwijl ze onderwaterplanten ziet zwaaien naar de zon,
uit dankbaarheid voor het geschonken licht

Nu rust ze op een bankje en voelt de druppels langs het hout glijden
Wanneer ze eenmaal droog is, schenkt ze de rivier nog een laatste blik
Ze ervaart de waterstroming als een spiegelbeeld
van wat haar te wachten staat,
de onvoorspelbaarheid van een nog te ontvouwen dag,
in een warme zonsopgang, omsluierd door een nevelige mist