1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Bruiloftsgasten

Kronkelend door het landschap snijdt een verweerde roestige spoorbaan
Al jaren verlaten blijft hij nog steeds met zijn stille aanwezigheid de landstreek beheersen

Hij herinnert zich het snerpende gekrijs van ijzeren wielen,
die steeds een stukje van zijn bestaan wegslokten
en steevast in de schaduw van de dag oploste

Tussen de vervallen maar ooit diep geteerde eiken dwarsliggers
blijven kiezelstenen liggen,
nu verkleurd en deels overdekt door groen

In dit verlaten verleden, hunkert hij naar het gefluit van de stoomlocomotieven,
alsook de dichte rook die zijn glans verhulde
en hem een moment deed vergeten wat tijd en toekomst waren

Hoeveel zielen en hoeveel lasten heeft hij in zijn lange leven wel niet gedragen
Het uitgelaten gezang van bruiloftsgasten bij helder weer,
terwijl ze met gekleurde linten uit de open ramen zwaaiden
Een enkele keer viel zo'n lint op zijn ijzeren geraamte,
als een warme afscheidskus op een stralende dag

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Geef uw waardering

Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Rails

Reacties op ‘Bruiloftsgasten ’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Bruiloftsgasten