Schommelstoel

In stilte wiegt een overdekte schommelstoel in vroege ochtenduren
Nog vol van alle nachtelijke dromen, raakt hij schommelend de hemelrand aan
Onder zijn afdak koestert hij de verhalen van vroegere inzittenden,
die hij heeft laten genieten van zijn zachte zweven door de lucht

Nu in ochtendstilte, gehuld in een deken van dauw,
is hij vrij van dagelijks gezelschap
Kan hij zijn mijmeringen bewaren in zijn linnen omhulsel

Hij verlangt naar een zonovergoten dag waarin hij zijn gasten in een wervelimg van vreugde kan ontvangen
Ze afwisselend in zonlicht en schaduw onderdompelen
En oude vertellingen als frisse druppels op hun ziel leggen