Bedruipte bril
Hij wandelt in gebieden waar regen nooit opboudt
Gehuld in zijn regenjas vindt hij troost en geborgenheid,
een vertrouwde schuilplaats tegen regengeweld
Dikke regendruppels glijden traag langs zijn jas naar beneden,
als kleine riviertjes in een glimmend plastic landschap
En blijven even aan de onderrand van zijn jas hangen,
om vervolgens in zijn schoenen uiteen te vloeien als stille watervalletjes
Zijn donkere sokken worden door een vochtige koude omarmd
Hij streelt zijn trouwe metgezel, ondanks wind en regen
Met zijn wollen handschoenen veegt hij overvloedig regenwater van zich af,
om sporen van neerslag van zijn jas te wissen
Zijn bedruipte bril vertekent zijn wereldbeeld als een mistige sluier
Moedig stapt hij voort met elke stap hoofdschuddend een andere koers volgend
Ingezonden door
Geplaatst op
22-07-2024
Geef uw waardering
Op basis van 0 stemmen krijgt dit gedicht NAN van de 5 sterren.Social Media
Tags
RegenjasReacties op ‘Bedruipte bril ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!