Ongetemde takkengroei

Flodderbroek aangetrokken, kuiten bedekkende schoenen
In mijn hand een blinkend knipmes
Zo betreed ik een flauw zonnige dag
Omhuld door ongeknipt groen

Zweetdruppels banen zich een pad door mijn verwaaide haren
Sommige zoeken rust onder de bogen van mijn wenkbrauwen
Een enkele glijdt over mijn wangen,
rustend op mijn bovenlip

Angstig staart ongetemd takkengroei naar mij omhoog,
bevreesd voor een nakend einde
Schuilende vogeltjes ontvouwen hun vleugeltjes,
hun rust verbrijzeld door naderend tumult

Ik open mijn knipmes, snijd een bladerige kevensbinder door
Die koude metalen beet verstilt levendig sap
Tranenvocht klampt zich vast aan mijn mes,
glinsterend als een stille toeschouwer van smaragdgroen lijden