Opgelost in morgenrood

Op een hoge bergtop bevindt zich een stapel brokken roestvrij staal in rust
Eens een trots gevaarte dat met zijn majesteitelijke schaduw de omgeving overheerste
Als de eerste ochtendzon zich uit nachtelijke beklemming bevrijdt,
laat zij haar stralen zachtjes over de scherven glijden
Ze geniet van de samensmelting van licht en metaal
een weerklank van haar gouden betovering

In de loop van de ochtend komen mannen met robuuste schoenen,
hun tred zwaar van het karretje dat ze meezeulen
Hierop spreidt zich een tent van donker zeildoek uit
Deze spannen zij over de ijzeren brokstukken,
als een beschermend schild tegen de elementen van weer, wind en zon

Daarna dalen zij als vermoeide wandelaars de berg af,
hun stappen gedempt door de zware inspanning van de klim
De zon verbijsterd achterlatend, lossen zij op in morgenrood