Stille weemoed

Het landgoed van graaf Richard is omheind, in nevelen gehuld
Verstrengelde oude bomen vormen de wachters van het domein
Aan 't eind staat een kale heg, door tijd gekerfd
Zodra de zon zijn stralen zendt, komt hij in blad en verandert van kleur
Passanten worden eveneens door dezelfde kleur omhuld

Van heinde en ver spoeden mensen zich naar dit kleurenspektakel,
als kolibries aangetrokken door fel gekleurde bloemen
Ze wachten op de juiste kleurverandering en snellen dan huiswaarts
Om te pronken met hun schitterende juwelen natuurkleuren,
op hun gewaden, schoeisels en zelfs op hun lokken en gelaat

Echter, wanneer de wolken doorbreken, wordt de heg kaal,
verstoken van elk kleurrijk weefsel
Zo worden ook de passanten beroofd van hun schilderachtige schijn
het lijkt net of alles in bleekwater heeft gebaad,
gehuld in stille weemoed van verloren schakeringen en pracht