Geween

Met levendige tred volgt hij 's levens golvend pad
Plant hoog en breed blauwe bloemen op een boomstamplank
Het waren sombere woudgoden die hij aanbad
Nu nipt hij 's morgens en 's avonds tijdreis toverdrank

Zo vervagen de grenzen tussen toen en nu
Zo vervlechten zich heden en toekomst ineen
Zo is een ademtocht een zucht naar déjà vu
Zo rijst bij schemerlicht verlangen naar geween