Zonovergoten
Ik klim langs regendruppels omhoog tot vlak boven de wolken
Met mijn vlechtwerk van klei en strogele grashalmen,
sla ik alle regen uit de wolken,
zodat de zon haar gouden warmte over de aarde kan strijken
Met mijn adem zucht ik kleine wolkjes in de lucht,
groot genoeg om mij te dragen, zoals een wolk het gewicht van dromen draagt
Stap voor stap kom ik steeds dichterbij
en land zachtjes op de zonovergoten aarde, zoals een vlinder op bloemen land
Dan spreek ik met mensen in mijn nabijheid,
want een land zonder woorden is een stille verlatenheid
Je kunt niet altijd in elkaars schaduw blijven leven
Je moet je laven aan de zon en met haar stralen je gedachten verlichten
Reacties op ‘Zonovergoten ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!