Ogenblikkelijke stilte

Hij huist in een hemelburcht, gebouwd boven de wolken,
met zwerkparels als bouwstenen
Zijn adem is een waterdragende wolk die levenden doet wenen
Die doden als zwijgende getuigen verbergen onder vallende stenen

Daar waar opkomende zon nacht en ondergaande dag verdringt
Daar waar op aarde nieuw leven ontspringt
Daar is de vlucht van zijn gedachten die grensloosheid afdwingt
Daar is een ogenblikkelijke stilte die hem omringd