Scherven
De gehandicapte werkster zat in een haar rolstoel op het balkon
Ze had haar goudgerande bril afgezet en keek naar de verzinkende zon
Door de spijlen van het balkonhek leek het net alsof ze vier zonnen zag
Elke zon had een andere schakering vanwege de gekleurde bloembakken
Ze mijmerde over vogels die een vrolijk spel met de laatste zonnestralen speelden,
onderwijl somberend over haar eigen beperkingen
Toen ze nog gezond was en snuisterijen afstofte
en bedden in logeerkamers opmaakte
Pijnlijke herinneringen van de afgelopen dagen welden op, toen ze haar hand had bezeerd
Nog te zien aan een bloedrood spoor op haar blauwe gewaad
Met zeep, water en azijn heeft ze geprobeerd het te deppen,
maar de vlek breidde alleen maar uit
Ze wilde plots opstaan om over het hekwerk beter van het late vogelschouwspel te genieten
Door een onvoorziene beweging stootte ze een van de bloempotten omver
Natte tuinaarde bedolven haar witte muiltjes
Aan haar voeten lagen rode scherven
![Toevoegen aan favorieten Toevoegen aan favorieten](static/images/star-empty.png)
Ingezonden door
Geplaatst op
10-05-2024
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
WerksterReacties op ‘Scherven’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!