vorige gedicht
vorige gedicht
Grenspaal
Het is stil aan de grens, er hangt een beladen spanning in de lucht
Door angst bevangen durft geen aardbewoner de overgang te wagen
Bij regen vervaagt de grenslijn
Bij zonneschijn is het de symphonie van de stilte die wordt uitgevoerd
Het is stil aan de grens, waar wacht men op
Jaren geleden heeft een boerin dapper de grens overgestoken
Zij is nooit meer terugkeerd, in de leegte verdwenen
De lantaarn die ooit de grens verlichtte is nu een uitgedoofd baken
Ook de grenspaal is vervaagd in de tijd
Het is stil aan de grens, alle leven is verdronken
![Toevoegen aan favorieten Toevoegen aan favorieten](static/images/star-empty.png)
Ingezonden door
Geplaatst op
07-05-2024
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Duisternis GrenspaalReacties op ‘Grenspaal’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!