vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Dakgewelf
Ik schrijd op de modderige schoot van een weilandsloot
Mijn haren ruisen in waterkabbeling
Gebroken zonlicht ambert mijn zielspad
Ik voel me verstrengeld met omhullende watermassa
Heerlijk om in schaduw van pijlkruidbladeren te zwerven
Ik duw pijlvormige bladeren opzij
Kijk ik op zie ik een witte bloemenweide
Deze werveling van witkleur boetseert mijn geborgen dakgewelf

Ingezonden door
Geplaatst op
21-03-2024
Geef uw waardering
Op basis van 0 stemmen krijgt dit gedicht NAN van de 5 sterren.Social Media
Tags
BloemenReacties op ‘Dakgewelf ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!