kroeglopers

reikhalzende kelen
dansende adamsappels
de grijpgrage vingers
van schreeuwende mannen
die hun stem vergooien
aan broddelpraat en
lachgeschreeuw

een houten blad
waaraan de lijven klijven
het gele vocht
in een beslagen glas
waar de mannen spreken over wijven
en wie er wel het beste was
er wordt met geld en drank gesmeten
er wordt gezongen en gegeten
er komt geen einde aan
zo proberen ze te vergeten
de nutteloosheid van hun bestaan

wanneer de bel
de laatste bel
zijn jammerlijk geschel laat horen
vertrekken alle drinkelaars
laten hun geld en geur
achter de begordijnde deur
in wolken die daar horen