Dit leven

Woorden dansen
als vreemde metaforen
wiegen ze eenzaam stilte

onder avondregen
ritme zoekend
in waarde wegen

zonnige beelden van
verzonnen vakanties
in jouw tedere brieven

kraanvogels op het witte zand
de dalende zon boven blonde stranden

uitgestrekte vlaktes
van vlekkeloze beeldspraak
naar hopeloos naakte wonden

en toch hoop je dat ik terugkom
in het niet te schrijven boek
maar ik ben verder weg dan ooit

alsmaar dieper in dit leven.





© mobar