vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Geknielde tijd
Ik zit geknield aan de getijdenrivier
Tijd stroomt over mijn blote knieën
Verleden golft met de rivier mee
Uren verstrijken terwijl ik kniel
Mijn hart klopt in balans met waterrimpelingen
Uit de oevers lees ik mijn begrenzingen
Mijn beroering weerspiegelt in de watervlakte
Aan de hemel schrijf ik mijn toekomst
![Toevoegen aan favorieten Toevoegen aan favorieten](static/images/star-empty.png)
Ingezonden door
Geplaatst op
12-01-2024
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
TijdReacties op ‘Geknielde tijd ’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!