Treurigheid

Ik schepte water uit een papieren zak
Om zo mijn tuin te bevloeien
Mijn gewas te laten groeien
Buren keken toe, niet op hun gemak

Zij hingen over de schutting
Spraken met gedempte stemmen
Zagen mij werken tot uitputting
Zagen mij alles vastklemmen

Water maakte mijn grond modderig
En mijn jonge plantjes slorderig
Ik zag ze plat liggen op de grond
Uitgeput banjerde ik in het rond

Ik keek omhoog in druiperige regen
Hoe mijn schuttingsburen zwegen
Met hun verbaasde gelaatstrekken
Alsof ze mij uit treurigheid wilden wekken