gemaskeerd verdriet

Ik wil het niet, kan het niet, zou tranen moeten loslaten.
Maar dan gaan er gevoelens rond die stevig vastzatten.
Gedachten wervelen door mijn hoofd, beelden flitsen voorbij
Gevoelens draaien rond, sneller en sneller.
Er heerst een chaos diep in mij.
Dan wordt alles wazig, wazig van de tranen.
Gevoelens die zich door blokkades moeilijk een weg naar buiten banen.
Tranen blijven vallen, maar zonder geluid.
Niemand die mij hoort, niemand die mij ziet.
Blijf gesloten, gevoelens verstoppen.
Geen blijdschap, alleen schaamte en verdriet.
Alleen diegene die heel goed kijken zien de pijn nog in mijn ogen.
Ookal lacht ik mee met jou, de schittering is weggevlogen.

V.V.