vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Maangezicht
De mysterieuze aanblik
van jouw maangezicht
zie ik hier bij de rivier
waar mijn ogen dwalen
over ons zompige verleden
mijn gitaar met gebroken snaren
is onze laatste hoop hier in de delta
met de voeten zwaar door de katoenpluk
lippen gebarsten door de zon
nu ben je nodig, meer dan ooit
om op te staan tegen racisme
het kleineren van anders gestemden
laat de haargel in de kast staan
ga met een paraplu op stap
en spreek je uit tegen die anarchist.
© mobar.

Ingezonden door
Geplaatst op
08-07-2023
Geef uw waardering
Op basis van 14 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Cultuur Maangezicht NatuurReacties op ‘Maangezicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!