Grijze stadsduif

Er is een grijze stadsduif
die gedichten kan schrijven

zijn bestaan wordt hier verzwegen
in de hete zon en onder natte regen

zijn lichaam schreeuwt om liefde
maar zijn brein heeft geen bestaan

geen dak boven zijn hoofd
geen plek om droog te eten

zijn vader is een oude duif
zijn moeder jong nog niet versleten

wanneer hij het eerder had geweten
was hij niet in de stad gaan wonen

hij kan zijn muze niet belonen
hij heeft alleen een heel oud schrift

en daarin schrijft hij een gedicht
over duiven die naar hem lonken

met hun duivenveren pronken
onder het licht van volle maan

in een dorp hier ver vandaan.





© mobar