Uitzichtloze Woestijn

Er zweeft een leegte in de woestijn
Een uitzicht van alleen maar zand
Keer op keer hetzelfde
Elke minuut in de deze woestijn
Wordt steeds ondraaglijker

Een woestijn
Bestaande uit alleen maar zand
Dat weerspiegelt mijn gedachten
Met een uitzichtloos uitzicht
Zweeft er een leegte in de woestijn
Een ondragelijke hitte van emoties
Deze combinatie van hitte en zand
Laat niets overleven

Maar toch sta ik hier
Met een sprankeltje hoop
En een flesje water
Begin ik de woestijn te bewandelen
Met volle moed
Een weg banend door het zand

Het zand vult mijn schoenen
Stuift voor mijn gezicht
En vertroebelt mijn zicht
Klamt zich vast aan mijn klamme huid en kleding
Verzwaard mijn wandeling

Het flesje water raakt langzaam op
Alles lijkt hetzelfde
Het zand knaagt aan mijn sterke wil
En doet mij twijfelen
Is het deze wandeling nog waard?

Uitzichtloos kijk ik om mij heen
En realiseer ik mij
Dat de hitte mijn wanhoop aanprikt
Het zand mijn verdriet aanwakkert
De combinatie mij doet verliezen
Van de woestijn

Mijn flesje water is al een tijdje leeg
Mijn moed breekt
Ik voel de leegte in de woestijn
Overrompeld door het zand van gedachte en de hitte van emoties
Hangt er ook een drukkende, verstikkende lucht
Ademhalen wordt steeds moeilijker

Met een schrale keel
Roep ik 1 keer om hulp
Voor ik bewusteloos neerval
En mij overgeef aan de woestijn
Want ook ik kon niet winnen
Van de woestijn