Speelfilm
Op het zilverwitte scherm
had jij het fantastische lichaam
van een naakte oerwoudgod
want jij was voor de film geboren
jij plakte dromen
in de groene jungle
tussen wurgslangen
haperde de weg terug
zoals in andere speelfilms
opgegeten door de krokodillen
toen ik naast je zat
met mijn kinderlijke fantasie
achter in de Kerkzaal
met die naakte witte aap
op het grote witte doek
van bewegende projectie
En we hielden van Tarzan
want dat was jouw naam
we waren net als jij
vertrouwd met apen
want de harige apen
hielden van ons, kinderen
en wij onschuldige kinderen
hielden van de naakte apen
op het zilverwitte scherm.
© mobar
Reacties op ‘Speelfilm’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!